november 2011

November 2011: Dinsdag 01-11 zakken we nog verder naar het zuiden, het is mooi weer en tijdens pauzes wandelen we door antieke dorpjes en stadjes. Onderweg is de natuur met de prachtigste herfstkleuren getooid. We stoppen in de buurt van de Mont Ventoux. We kunnen hem al zien liggen, maar ondanks het mooie weer hangt er een dichte wolkenlaag om de top. Als we met donker (nu al vroeg!) in de camper verdwijnen begint het te regenen en niet zo zuinig. Ook woensdagmorgen regent het zo hard dat we met de camper naar de bakker rijden en het wil niet opknappen. We rijden nog richting Mont Ventoux, maar ruim voor we bij de voet zijn is de mist zo dicht dat we nog net de weg kunnen zien, dikke pech. Een beklimming (op wat voor wijze dan ook) zit er niet in en we rijden terug om dan maar verder naar het zuiden af te zakken. Al weer pech, als we bij de (voormalige) okergroeves komen is het nog steeds te slecht om buiten te komen, nu programmeren we de navigatie nog verder zuidwaarts. We hebben een camperplek in de buurt van St. Tropez op het oog. We hebben de coördinaten ingevuld zoals ze in onze gids staan, maar dat is flink mis, uiteindelijk blijkt het zo’n 40 km verder. We halen dat helaas niet voor het donker en dan (b)lijkt de plaats ook niet meer te bestaan. Na wat ronddwalen programmeren we St. Tropez zelf in en Tomtom wijst resoluut de weg. Oeps, na een paar honderd meter mogen we niet verder, een weg alleen voor bewoners over een landgoed. We staan voor de opening die net camperbreed is, een auto achter ons, donker, regen, pff. Aart besluit toch maar even door te rijden om daarna de auto te kunnen laten passeren en om te draaien. We rijden door de ingang, en diverse auto’s passeren ons (van beide kanten) of het heel normaal is dat we daar rijden, dus rijden we maar door en een km verder gaan we door een poort, het landgoed weer af. We zien op de borden dat we een route toeristique naar St. Tropez rijden en we passeren ook nog een colletje. Dan zie ik na de col ineens borden met een campertje erop en als we die volgen komen we op een heuse camperplek bij Ramatuelle. Volgens de borden geopend tot 31 oktober en tegen een vergoeding. We staan vlakbij het strand en het licht van een vuurtoren zien we constant rond gaan. Hier is de buitentemperatuur veel hoger (22 gr) dan we de hele dag meegemaakt hebben en na het eten maken we gewapend met een zaklamp nog een klein wandelingetje. De volgende morgen maken we direct na het ontbijt een strandwandeling, het waait stevig maar het is niet koud. Als we terug zijn bij de camper regelen we eerst water enz. en daarna gaan we aan de koffie. Inmiddels is het gaan regenen en niet zo zuinig ook, dus we zijn blij dat we al zo vroeg aan de wandel waren. Dan komt er een meneer van de gemeente die iedereen aanmaant om het terrein te verlaten. Als wij er af rijden gaat de slagboom achter ons dicht, alleen vanwege het extra lange vrije weekend (ivm Allerheiligen op 1 nov.) was het terrein dus nog open. De hele dag blijft het flink regenen en uiteindelijk vinden we in Fréjus een plekje. Voordat we daar neerstrijken hebben we langs het strand nog (vanuit de auto) genoten van kite-surfers. Een spectaculair gezicht, sommige van die stoere knapen lieten zich wel zo’n 4 meter de lucht in trekken. Helaas giet het nog steeds, ook vrijdagmorgen komt het met bakken uit de hemel. Na de middag klaart het een beetje op en we gaan weer snel aan de wandel, eerst naar het centrum en als we daar uitgekeken zijn richting stranden. We waaien lekker uit maar helaas, het gaat weer regenen. Als we uiteindelijk terug zijn bij de camper hebben we 3 uur gewandeld, het laatste uur in de gietende regen. Maar nog steeds is het een graad of 19 buiten. Zaterdag begint het alweer slecht, onweer en bakken water. We gaan weer rijdend op pad en omdat het in deze regio ook de komende dagen slecht blijft gaan we maar weer westwaarts. Af en toe rijden we over ondergelopen wegen (het water spuit hoog boven de camper uit) en hier en daar zien we afgesloten onderdoorgangen van viaducten. Gelukkig hoeven wij nergens om te rijden, maar spannend is het wel. Rond 15.30 uur zijn we bij Salon en Provence en we blijven hier staan omdat het al aardig donker!!! Is en we wel graag willen zien waar we rijden met dit weer. Een wandelingetje zit er niet meer in vandaag. Na alweer een nachtje waarin het gestaag regende gaan we weer verder op weg. Als we bij de Mac koffie drinken zoeken we even de weersgesteldheid op, langs de hele Middellandse zeekust buien. We gaan daarom wat van de kust weg en inderdaad blijft het nu droog en zien we een bleek zonnetje verschijnen. We zoeken bij Clermont d’Herault naar een camping. Het is bij een meer en dat lijkt ons wel wat, maar helaas, wat een afgang. Een oude vieze troep waar je de hoofdprijs voor mag betalen. We druipen af. Veel alternatieven zijn er niet in deze streek, dus zakken we toch weer af naar de kust. Maar als we ons door de navigatie richting Beziers (en niet eens de kortste route!) laten leiden krijgen we de schrik van ons leven, we worden langs een onmogelijk smal weggetje gestuurd, links rijzen steile, prachtig donkerrode, rotswanden op (de spiegel schuurt er haast langs) en rechts is een diepe afgrond, direct naast de wielen en het weggetje brokkelt ook al af. Zelfs ik ben nu misselijk van de schrik, ik durf niet eens naar rechts op de stoel te leunen om naar buiten te kijken en terug kunnen we ook niet. Gelukkig duurt deze kwelling maar een 300 meter, maar deze route zullen niet nog eens rijden. Achteraf erg jammer, maar geen haar op mijn angstige hoofd dacht eraan een foto te maken! We komen nog langs een afgesloten afrit, het is een soort binnenmeer geworden, de verkeersborden steken nog net met hun kopjes boven water uit. Vlakbij Beziers vinden we wel een mooie en schone camping en het is nog steeds droog. Maandag begint goed, we wandelen in het zonnetje naar het dorpje Colombiers en daarna kunnen we lekker in het zonnetje genieten van koffie met een pain chocolat. Rond lunchtijd wandelen we weer naar het dorp, we hebben een leuk restaurant gezien en daar gaan we eten. Tijdens het (heerlijke) eten vallen er wel een paar buien maar steeds breekt de zon weer door en ook als we terug wandelen blijft het droog. De rest van de middag brengen we buiten door. We maken fietsplannen voor dinsdag, maar helaas, na ons wandelingetje naar de bakker begint het te regenen en het houdt niet meer op voor halverwege de middag. Dus meer dan nog een wandeling zit er niet in. Woensdag begint met zon en blauwe lucht, we wandelen naar het dorp en ontbijten daar. Terug op de camping denken we eerst aan een langere wandeling maar dan trekt de lucht weer dicht en we vertrekken vanaf de camping. We rijden eerst naar het Oppidum d’Ensérune, de restanten van bewoning boven op een berg uit de periode 600 v. Chr. tot de 1e eeuw na Chr. Vooral het uitzicht is fenomenaal, aan alle kanten kun je vele kilometers weg kijken, we zien zelfs de besneeuwde toppen van de Pyreneeën. Ook de prachtige stervormige drainage van Montady (uit de 13e eeuw) is vanaf de berg goed te zien. Als we uitgekeken zijn gaan we nog even naar Malpas, een tunnel door de berg waar doorheen het kanaal de Midi loopt (ook al vele honderden jaren oud). Al deze bezienswaardigheden liggen binnen een straal van 3 km vanaf de camping waar we stonden. We eten een hapje en rijden daarna nog naar Valras Plage, een kampeerplek van lang geleden. Dat blijkt ook wel, er is kilometers aan bebouwing bijgekomen. We wandelen er langs de boulevard en door het centrum, het is er nogal saai nu. Wel zien we dat het weer ook hier flink tekeer is gegaan, overal moet zand geruimd worden dat over de afscheiding van de boulevard is geslagen. Na een uurtje hebben we het wel gezien en we stappen weer in, we gaan nu langzamerhand weer noordwaarts. Vrijdag zijn we net na de middag weer in La Chazotte en …. het is stralend weer. Zo genieten we nog ruim een week van het weer, bijna iedere dag kunnen we ’s middags buiten zitten. Op maandag 21-11 is de koek op, we vertrekken na de middag. We doen eerst nog boodschappen voor we 80 km verderop een camperplaats opzoeken. De avond valt vroeg en we hebben geen zin om in het donker te rijden. Bovendien is het nog steeds lekker weer en zo kunnen we nog voor het eten een wandeling maken. Op ons gemak reizen we de volgende dagen verder en zijn donderdagmiddag uiteindelijk weer in Schiedam. Dat is keurig op tijd om vrijdag het 40jarig huwelijksfeest van Wil en Nol mee te maken. En dan zijn we nog een paar dagen druk met het assisteren van een grijsaard met een lange baard die al bijna jarig is en graag wil uitdelen maar er niet overheen ziet om zelf al die winkels af te lopen, dus dat doen wij voor hem. En als we dat geregeld hebben is november al weer ten einde.