Ameland

We beginnen met een nostalgisch weekendje, zaterdag hebben we een etentje bij Ernie en Marian. Marian heeft weer de sterren van de hemel gekookt en onder het eten halen we veel herinneringen op. Daarna blijven we met de camper in Giessenburg bij Ben en Anneke staan en daar komen nog veel meer herinneringen boven, ik spreek zowaar mijn oude kleuterjuf en een vroegere klasgenoot. We wandelen langs de Giessen (zien daar mooie bloesembomen) en “Pinkeveer” rond, ik zie ons oude huis in de Giessenlaan en de hele buurt daar rondom. Op maandag lukt het ons om ondanks de files op tijd in Holwerd te zijn. Direct vanaf de boot gaan we naar de fietsenverhuur en als we allebei een passend exemplaar hebben gaan we eerst naar Nes voor een terrasje met koffie en later een ijsje. Daarna fietsen we naar Buren, naar de Waddendijk waar het startpunt is van een excursie over het wad. David, onze gids, gaat ons ruim 1½ uur voor en toont en vertelt ons vele wetenswaardigheden. Soms bijna te fantastisch om waar te zijn, zoals een groen eierzakje (lijkt een forse snottebel), met een tentakeltje vastgehaakt in de bodem, afkomstig van de “gespikkelde diesellocomotiefworm” die zijn naam dankt aan zijn manier van voortbewegen. We zien kokkels (en hoe we ze kunnen kraken zonder gereedschap), mossels, zeewormen, Japanse oesters (die hier niet thuishoren en de mossels verdringen), kleine krabbetjes die zich weer in oesters verstopt hebben, scholeksters met hun rode snavels, enorme groepen rotganzen (wintergasten die bijna weer vertrekken naar Siberië), een mini zeesterretje aan de onderkant van een lege schelphelft, plankton: het voedsel voor al die schelpdieren en wormen (een roestbruine aanslag op de zandbodem) en het klapstuk is de strandgaper, een schelpdier dat een sifon (soort uitschuifslurfje) gebruikt om aan de oppervlakte de nodige zuurstof te halen terwijl hijzelf zo’n 15 cm diep in de zeeklei ligt. De sifon kan ook als waterpistooltje dienstdoen!! Na anderhalf uur kunnen we aan de boeien zien dat het water weer op gaat komen en we baggeren terug naar de kant. We hebben genoten van deze excursie, we zijn vast van plan dit nog wel eens te herhalen. Terug aan land gaan we bepakt en bezakt verder met de fiets naar Hollum, helaas 12 km wind tegen. We fietsen het grootste deel langs de Waddendijk, komen langs een beeld van de dijkwachters en zien ook nu weer enorme aantallen vogels, de grutto’s worden erg nerveus en blijven maar roepen “O grut, o grut, o grut”. Dinsdag is het af en toe regenachtig, we doen boodschappen op de fiets, we bewonderen de typische geveltjes die je veel in Hollum ziet, fietsen naar de vuurtoren, drinken koffie op het terras van een strandtent en bewonderen de vuurtoren. ’s Middags bezoeken we in Hollum het cultuur historisch museum Sorgdrager waar we veel opsteken over de geschiedenis van Ameland en leren dat de versieringen in de geveltjes “muizentandjes” genoemd worden, we bekijken het commandeur(walvisvaarder)shuis, krijgen een goed beeld van het leven voor 1900 maar zien ook veel voorwerpen die herinneringen aan onze jeugd oproepen en buiten erfafscheidingen van walvisbot (ik dacht dat het verweerd hout was). Walvisbot werd ook gebruikt als stoeptegel of grafzerk. Van het mooie slot dat in Ballum stond is hier een maquette, het slot zelf is helaas afgebroken door de laatste eigenaar. In het museum is ook nog een tentoonstelling van kunst. Er hangen mooie kunstwerken geïnspireerd door de “huismerken”, eenvoudige tekeningetjes die vroeger gebruikt werden om eigendommen te merken. Buiten is het weer opgeknapt dus fietsen we nog even naar Ballum. Waar het mooie slot stond is nu een saai gemeentehuis gebouwd. Helaas gaat het weer regenen, door de duinen fietsen we terug naar Hollum, een mooie route, jammer van de tegenwind en de regen. Woensdag begint met zon en gaan we weer naar Nes, we gaan eerst op zoek naar het nieuwe natuurmuseum (officieel: kennis en innovatiecentrum Ameland). Dit is nog niet af en gaat vrijdag pas open op try-out basis, maar dankzij een kennis die er werkt kunnen we vast een voorproefje nemen. We zien nagebouwde duinlandschappen, een prachtig aquarium waarin een stukje zeebodem (inclusief echt wrakhout) is nagebouwd, bewonderen de vissen (botjes) die precies op hun omgeving lijken (zand en steendjes) en alleen opvallen als ze gaan zwemmen, het 17 m lange skelet van de potvis die hier 12 jaar geleden aanspoelde (opvallend zijn de handjes), de uitkijktoren met vrij zicht over het hele eiland en omgeving en de diverse tentoonstellings- en instructieruimtes. Het ziet er veelbelovend uit, hier willen we zeker nog eens terugkomen als alles klaar is. In het dorp gaan we aan de koffie en eten wat. Inmiddels is het echt slecht weer geworden en we moeten flink trappen om tegen de wind in naar de veerdam te fietsen. Kletsnat komen we aan bij “De Zeehond”, een salonboot waarmee we een excursie gaan maken naar het Robbeneiland, een zandbank tegenover Hollum. Deze kapitein blijkt zijn naam “robbenfluisteraar” eer aan te doen. We komen tot op enkele meters van de zeehonden en ze blijven rustig liggen. Af en toe hobbelen er een paar naar het water. Prachtig om te zien. Onderweg vertelt de kapitein nog allerlei interessante feiten en na ruim twee uur leggen we weer aan. Het was een voortreffelijke tocht en na koffie in Nes (vandaag maar niet op een terras) aanvaarden we de terugtocht. Gelukkig knapt het weer op en hebben we alleen nog last van de wind. Donderdag begint zonnig, dan schuift er ineens een mistbank langs maar tegen koffietijd kunnen we weer in de zon zitten. Vandaag op het terras van ons appartement. We zouden nog graag naar de oostpunt van het eiland fietsen (met een enorm natuurgebied) maar dat is zeker 22 km (en die moeten we dan ook weer terug), dus bewaren we dat voor een volgende keer Ameland. We fietsen naar het punt waar Waddenzee en Noordzee elkaar raken, rijden nog een eindje langs de wadden, horen en zien de duizenden vogels die hun territorium gaan afbakenen (voor het broeden) en rijden weer terug richting vuurtoren. We kijken even bij het paardengraf waar 8 paarden omkwamen (in 1979) bij een fout verlopen lancering van de reddingsboot. We zien in de verte het Robbeneiland liggen met de zeehonden als stipjes. We fietsen heerlijk door het duingebied. ‘s Avonds gaan we op visite bij Jan, tijdens een gezellig avondje horen we ook weer veel bijzondere verhalen over Ameland (bv waar al die narcissen langs de rand van de weilanden vandaan komen). Vrijdag staan we op tijd op, na het ontbijt pakken we onze spullen in en om 11.00 uur dragen we de sleutel weer over. We hadden gehoopt op windje mee om naar Nes te fietsen maar ook nu hebben we de wind weer schuin tegen. We leveren de fietsen in en zijn mooi op tijd voor de boot van 12.30 uur. Deze keer gaan we op het panoramadek zitten, het is zonnig en fris, we kunnen nu goed volgen hoe bochtig de vaargeul loopt. Na 3 kwartier zijn we in Holwerd. Daar wacht weer een drom mensen om de boot op te gaan en één daarvan is Joukje. We kletsen even door het hek en gaan op weg naar de auto. Ons midweekje Ameland zit er op, het is ons prima bevallen en we zijn vast van plan nog eens terug te komen.