December 2010

December 2010: Deze maand natuurlijk de gebruikelijke feesten. Eerst Sint en dan even niks. Maar juist in de periode daartussen was er een spektakel te zien in Schiedam. De (reconstructie) molen De Kameel die al een tijdje op hoogte was kreeg zijn kap. Met een paar enorme hijsinstellingen en onder grote belangstelling werd die klus geklaard. Het was prachtig en spannend om te zien hoe dat in zijn werk ging. Nu ontbreken alleen de wieken nog, die moeten ergens in februari geplaatst worden. Daarna naderde kerst alweer, maar voor het zover was hadden wij eerst nog een feestje te vieren. Op 24 december waren we namelijk 40 jaar getrouwd. ‘s Middags werden we door Leontien opgehaald en naar de feestlocatie (“onze” dansschool in Spijkenisse) gebracht. De zaal was prachtig versierd en toen na een tijdje de eerste groep gasten binnen was mochten we de taart (kunstwerkje van Leontien) aansnijden. Daarna moest ik een enigszins cryptisch gedicht voorlezen en pakjes openmaken en tenslotte kregen we een doosje met inhoud van de familie Schrijver. Vervolgens werden we op 2 stoelen geplaatst vlak voor een scherm en kregen we een conference van Mattijs en Remko waarbij onze eigen-aardigheden flink op de korrel werden genomen. Twee “belangrijke” items speelden de hoofdrol. Het eerste item was La Chazotte, we kregen een serie foto’s te zien waar het bord “La Chazotte” op de gekste plaatsen opdook (letterlijk) en ineens snapte ik hoe het kwam dat het echte bord op de berg in Frankrijk ontbreekt. Mattijs en Remko waren vermomd als twee levensgrote courgettes (het tweede item) en speelden met verve de rol van Courgetaart en Courgetteja (heb je eens een overvloedige oogst, wordt er de gek mee gestoken). Vervolgens werd ons dagschema onder de loep genomen, moesten we vragen beantwoordden (waarmee we prijzen konden winnen), kregen we een paar nieuwe badjassen (leken wel judopakken vond Karsten) ter vervanging van onze unieke antieke, en daarna werd ons een hele serie courgettaria (producten waarin courgettes verwerkt waren) voorgeschoteld. Een mand met echte courgettes en een boek met courgetterecepten van alle gasten volgden (en daarin heb ik al heel veel lekkere mogelijkheden gezien) en van de gekke La Chazottefoto’s was een leuke nieuwe verjaardagskalender gemaakt. Ondertussen schoot Arja menige foto, dus die napret komt nog. Tenslotte was er nog een heuse piramide en met de inhoud daarvan + wat er in het “schrijversdoosje”zat kunnen we tijdens onze (inmiddels geplande) Egyptereis wel wat leuke dingen doen. Ondertussen was in het belendende zaaltje een buffet neergezet met allerlei heerlijke koude en warme gerechten en kon een ieder zich te goed doen. Tenslotte was er nog een uitgebreid dessert met kaas, flensjes, ijs, vers fruit en slagroom. Daarna gingen we terug naar de danszaal waar onze diskjockey/zanger inmiddels zijn installatie had opgesteld en na het verwelkomen van de avondgasten mochten Aart en ik het bal openen. De avond vloog om met dansen, praten en luisteren naar mooie nummers. Sunita liet ook weer eens horen dat ze een zangcarrière is misgelopen. Rond middernacht waren de meeste gasten vertrokken en kwam er een eind aan een fantastisch feest. Iedereen die er was :BEDANKT!!! Ook Martien en Elly en de andere mensen van de bediening. Eerste kerstdag konden we lekker bijkomen van alle verrassingen, en lekker relaxen en wandelen. De laatste decemberweek hadden we nog wat logees, eerst was Karsten er twee dagen, dus dat was veel knutselen en uiteraard spelen met slee en sneeuw en terwijl Aart hem terugbracht haalde ik 3 jonge dames uit Albanië op die hier kwamen voor een jongerenmeeting in Ahoy en op 1 januari weer vertrekken. Ze hadden 48 uur in de bus gezeten en waren heel blij dat ze zich uitgebreid konden douchen en optutten voor ze naar Ahoy vertrokken. Toen ze ‘s avonds terug waren kletsten we nog wat (in het Engels) en daarna is het voor hen tijd om wat slaap in te halen. De dagen daarna is het wel steeds een vermakelijke situatie, ik wek hen op hun verzoek op een afgesproken tijd waarna het minstens anderhalf keer zo lang duurt als ze van plan waren voor ze klaar zijn om weer naar de dagelijkse meetings te gaan. De eerste keer sta ik me een beetje te verbijten maar het is hun eigen verantwoordelijkheid dus ik lach er verder maar om. Bovendien zijn ze ontwapenend aardig en iedere keer weer verbaasd dat het toch al weer zo laat is. Ze maken ook wat tripjes buiten het programma om en vermaken zich zelfs een dag in Amsterdam (geef ze eens ongelijk).
Oudejaarsdag zijn ze aan het eind van de middag terug, we hebben een feestelijk etentje met z’n vijven. Omdat ze alle drie erg van vis houden gaan we daarmee gourmetten. Het is een groot succes, we praten, lachen en eten en na afloop moet er toch wat Hollandse traditie in, dus het dessert is een oliebol met poedersuiker en die wordt keurig weggewerkt. Inmiddels is de avond al voor een groot deel heen dus moeten ze zich weer mooi gaan maken om om 23.00 uur bij hun volgende meeting te zijn. Maar ja, het is al bijna 23.30 uur als ze de deur uitstappen. Gelukkig moeten ze morgen uren voor de bus vertrekt al weer bij de kerk zijn anders zie ik hen nog beteuterd achterblijven. Wij hebben in ieder geval leuke dagen gehad en voor zover ik begrijp: zij ook.