Ballonvaart

Op mijn afscheid heb ik bonnen voor een tocht met een hetelucht ballon gekregen en vandaag (18 juni) is de dag dat ik een afspraak heb gemaakt om te gaan ballonvaren. Net voor 15.00 uur krijg ik een sms-je dat de vaart doorgaat en per e-mail krijg ik de vertreklocatie in Eindhoven door. Voor we weggaan kan ik nog net even naar de Taaltuin waar vandaag het zomerfeest wordt gehouden. Het is weer een supergezellig feest en na een uur gezellig bijkletsen met collega's en kinderen ga ik terug naar huis. Daar vandaan vertrekken we even later richting Eindhoven (per trein). Rond 18.00 uur arriveren we daar en zorgen dat we wat eten binnen krijgen voor we aan de wandeltocht beginnen naar de startlocatie. We zijn daar zeer ruim op tijd en genieten op een bankje in de zon. Net voor achten komt de bus met kar aan waarop de ballonmand staat. Daarna moeten we helpen met het vaarklaar maken van de ballon en langzaam zien we uit de rol stof van 40 m. lang een ballon ontstaan waarin eerst met behulp van een ventilator lucht geblazen wordt. We krijgen instructies voor de tocht en de landing. Dan mogen vast 4 passagiers in de mand gaan liggen en de rest moet helpen om de mand te helpen kantelen en stabiel te houden als de lucht verwarmd wordt. Dan moeten de overige passagiers (totaal 14 + de piloot) in de mand klimmen. Toeschouwers en grondpersoneel houden de mand nog op zijn plaats tot de lucht in de ballon voldoende is verwarmd en dan wordt het anker van de auto losgegooid en stijgen we in rap tempo naar 350 m. hoog. We zijn onder de indruk en de eerst minuut hoor je alleen het geluid van de branders die regelmatig opengezet worden om de lucht bij te warmen. Het uitzicht is geweldig, bomen lijken op broccolistruikjes, wegen zijn lintjes. We glijden in een kalm tempo door de lucht maar dat blijkt wel 20 km per uur te zijn (bij het fietsen moet ik daar aardig voor doortrappen). Onderweg horen we nog wat wetenswaardigheden, b.v. dat de ballon gevuld is met 8500 m3 warme lucht. We varen enigszins noordoostelijk en gaan via Nuenen, langs Helmond richting Aarle-Rixtel. Langzamerhand zijn we lager gaan varen, zo'n 100 m hoog. Eén van de medepassagiers komt uit het laatstgenoemde dorpje vandaan en hij roept wat familieleden toe die hem horen en toezwaaien. We steken het Wilhelminakanaal en de Willemsvaart nog over en even later is het dan tijd voor de landing (we hebben een uur gevaren). Inmiddels hebben wat mensen door dat we wel eens zouden kunnen gaan landen en de piloot vraagt en krijgt toestemming van de eigenaars van een graslandje om de ballon aan de grond te zetten. De mand streelt de kruin van een notenboom nog even en dan een schokje, een hupje van de mand en we staan. Om beurten wordt een aantal passagiers aangewezen om er uit te klimmen, een touw te pakken en de ballon om te trekken (met behulp van andere touwen heeft de piloot al een grote klep bovenin losgetrokken waardoor een groot deel van de hete lucht ontsnapt is). Als de ballon netjes op het veld ligt (geen prikkeldraad of andere ellende geraakt) mag de rest er uit klimmen en daarna is het weer een poosje hard werken geblazen voor de ballon weer keurig opgerold in een grote zak zit en de mand weer op de kar staat (dacht ik na jaren springkussens opruimen op het zomerfeest gevrijwaard te zijn van die zware klus, sloof ik me uit om een hetelucht ballon op te vouwen). Dan is het tijd voor een drankje en een verhaaltje over het ontstaan van de ballonvaart. Al in 1783 was de eerste! Leuke details zijn te vinden als je op internet zoekt naar de geschiedenis van de ballonvaart (via Google). Tenslotte is er nog een "ceremonie" en krijgen we een "vluchtstrook". Nog helemaal in hogers sferen stappen we in de bus die ons terugbrengt naar het startpunt (en ons daarna zelfs even naar het station) en we verlaten Eindhoven net na 23.00 uur met de trein. Het was een geweldige ervaring en een fantastisch cadeau. We hebben allebei ontzettend genoten. "Taaltuin" bedankt!!!