nog meer excursies

September, 3e week: Woensdag vertrekken we rond 10.00 uur. We rijden naar de zoutmijnen van Targu Ocna. Daar stappen we in een bus die ons via een smalle, lange tunnel (ruim 3 km) naar een diepte van 240 m brengt. Daar zien we de enorme gangen met een prachtig lijnenspel in golvende of zigzagpatronen van zwarte en witte lagen. We bewonderen de ondergrondse kerk, door mijnwerkers gebouwd en gewijd aan hun schutspatroon. De mijn wordt ook gebruikt als een ondergronds kuuroord, astmapatiënten krijgen een kuur van 2 of 3 weken voorgeschreven en brengen hun dagen dan in de zoutmijnen door. Er zijn daarom ook allerlei recreatiemogelijkheden voor hen, men kan er sporten, computeren, spelletjes doen en natuurlijk lezen of wandelen. Er is een kleine kantine, daar drinken wij wat en daarna bezoeken we het onderaards mijnmuseum waar we (in het Engels of Duits) kunnen lezen over de geschiedenis van de zoutwinning en waar Julia ons uitleg geeft als de teksten alleen in het Roemeens zijn. De mijn wordt nu ook nog geëxploiteerd maar daar krijgen we niets van te zien. Als we onze longen vol zuivere lucht hebben en toch wel wat verkleumd raken (het is er 12° C) gaan we weer richting bus. We rijden door de tunnel omhoog en koesteren ons buiten even in het heerlijke zonnetje voor we weer in de auto’s stappen. Rond 13.30 uur zijn we terug op de camping. Om 17.00 uur is het borreltijd en we mogen nu in de pan kijken hoe Julia de rijst (risotto) bereidt. Tussendoor neemt ze ons nog even mee naar de kelder, daar heeft ze enorme potten zelfgemaakt zoetzuur staan (met o.a. bloemkool/paprika) en potten met saus. De komende tijd moeten er nog meer groenten verwerkt en ingemaakt worden. Ondertussen heeft Nicolai de barbecue aangestoken. Op tafel worden schalen met brood en porties gemixte rauwkost neergezet en dan krijgen we allemaal een bord met een fikse portie rijst en een mooi stuk geroosterd vlees. Toe krijgen we tiramisu. Het smaakt allemaal verrukkelijk. Tijdens het eten komen de muzikanten en de leden van de dansgroep aan en als ook zij de inwendige mens versterkt hebben begint de folklore-avond. We worden vergast op traditionele Roemeense volksmuziek en dans. De leden van de dansgroep zijn in prachtige kostuums gestoken. Bij bijna iedere dans worden wij door de dansers en danseressen uitgenodigd mee te doen, met paardansen of in de kring. De sfeer zit er vanaf het eerste moment goed in, ook de beurtzang werkt aanstekelijk zodat Jan de show steelt met zijn gezongen “antwoord” . Moe maar voldaan keren we daarna allemaal terug naar onze rijdende huisjes. Het was een heerlijke avond. Voor morgen is er een extra excursie ingelast naar de bergen, dus hoeven we nog geen afscheid te nemen. We staan om 10.00 uur donderdag klaar maar we vertrekken nog niet direct, sommigen van ons worden terug gestuurd om een trui te pakken en ik moet van Julia mijn sandalen verwisselen voor stevige schoenen. Dan volgt er een discussie of de excursie voor iedereen te doen is, voor dit uitstapje moet je minstens redelijk ter been zijn en om die reden blijft één echtpaar thuis. We moeten in de stad nog even langs de bank en het postkantoor maar uiteindelijk gaan we toch echt op weg. Vlak buiten Comanesti verlaten we de asfaltweg en rijden een onverharde weg op. Al gauw blijkt dit toch wel een hele onderneming te zijn, diepe plassen en sporen maken het rijden heel inspannend, eerst halen we nog een snelheid van 10 km maar later zakt dat naar 5 km per uur. Maar alle lof voor Julia, ze neemt alle hobbels uiterst beheerst zodat onze arme gewrichten gespaard worden. Wel zit ze zelf met het zweet in haar handen achter het stuur. Eindelijk zijn we op de plaats van bestemming, een forellenkwekerij hoog in de bergen. Inmiddels is het 12.00 uur, we drinken een glaasje kersenlikeur en daarna krijgen we een kom heerlijke forellensoep met brood en garnituur. Voor de niet viseters is er kippensoep. We krijgen een rondleiding over het bedrijf, zien hoe de stroom opgewekt wordt (eigen waterkrachtcentrale), de watervoorziening, de dieren die gehouden worden en de forellenvijvers. Tenslotte mogen we forellen gaan vangen voor het eten en ik heb veel geluk, ik vang er 3, Aart 2 en Christ 1. We gaan nog hoger de berg op maar nu niet met de auto’s van Julia en Jan maar in een aanhangwagen, die in een vorig leven alpenkreuzer was, achter een quat. Julia gaat bij de bestuurder achterop en zo hobbelen we een half uur omhoog. Dan zijn we bij een piepklein dorpje met een iene mienie supermarktje waar we de hele voorraad chocola opkopen en opsnoepen en dan rijden we nog een klein stukje verder naar een schapenboerderij. Daar krijgen we ook een rondleiding, we zien hier hoe de mensen in de bergen leven, in een paar kleine kamertjes met het hoogst noodzakelijke zoals een kachel en een bed. Wel is de buitenkant met prachtig houtsnijwerk versierd. We kijken ook in de kaasmakerij en mogen naar hartelust proeven. Er wordt o.a. kaas gemaakt die in een stuk boombast verpakt wordt en daarin wel 3 jaar bewaard kan worden. Water komt niet uit de kraan, maar uit de put. Als we uitgekeken zijn boffen we, net komt de schaapskudde langs. Dan gaan we weer in de aanhangwagen en rijden terug naar de forellenkwekerij. Daar wordt ons een verrukkelijke maaltijd geserveerd. De gevangen forellen zijn gebakken, voor wie geen vis lust zijn er koteletjes, er is polenta, brood, frites (heel speciale en zo heerlijk dat ik direct bekeerd ben tot friteseter) gemengde rauwkost, knoflooksaus en uitgeperste knoflook. We smullen, de forel is lekker groot en zuiver van smaak, geen spoortje van gronderigheid, mmmm. Als onze bordjes leeg zijn volgt er nog een super dessert: warme oliebollen, bestrooid met suiker en geserveerd met een zelfgemaakte kersenjam. Iedereen eet minstens één oliebol meer dan hij/zij van plan was. Dan is het 17.15 uur, tijd om te vertrekken want voor donker moeten we van de berg af zijn. Gelukkig rijdt de forellenkweker een eind mee ter ontlasting van de auto van Julia, dat scheelt toch wel wat keren gebonk tegen de bodem. Na 5 kwartier zijn we weer op de verharde weg en een kwartier later op de camping. We hebben een fantastische excursie gehad. ’s Avonds is iedereen bekaf en maakt zich klaar voor vertrek morgen, dus helaas geen gezellig samenzijn meer. Vrijdag 17-09 is iedereen vroeg uit de veren en net na negen uur nemen we van iedereen (een beetje weemoedig) afscheid. Julia en Nicolai, het was fantastisch op Trotus Valley. We willen zeker nog eens terugkomen. Trudy en Christ, Addy en Johan, Annemieke en Jan: goede reis verder en wie weet tot ziens. Kwart over negen rijden we de camping af. De eerste 40 km is de weg nogal slecht, daarna gaat het weer wat beter. We hebben via Tomtom een snellere route naar de 3e camping van de (korte) Karpaten route gekozen en na de 12A rijden we richting Toplita, Reghin en Cluj Napoca. Vandaar nog een klein stukje naar camping Eldorado in Gidau. Tijdens de koffiepauze hebben we nog een leuke ontmoeting. Er loopt een meneer zeer geïnteresseerd rond de camper en hij probeert ook ongemerkt blikken naar binnen te werpen. Aart vindt dat wel leuk en nodigt hem binnen. De man vindt het fantastisch en met een beetje Frans en gebarentaal leggen we één en ander uit. Als hij zijn bewondering heeft laten merken vertrekt hij na ons uitgebreid bedankt te hebben, ik krijg zelfs een handkus. Dus Julia en Nicolai, misschien meldt hij zich binnenkort om een camper te kopen, hij was in ieder geval enthousiast. Het lukt ons om de 364 km in een redelijke tijd af te leggen. Om 18.30 uur zijn we op de (mooie en schone) camping waar we de plaatsen voor het uitkiezen hebben. Er is ook een restaurant, dus we hoeven niet meer op boodschappen uit. Internet is ook hier gratis en ik krijg een code mee, maar helaas lukt het niet om de verbinding tot stand te brengen. De volgende morgen lukt het nog niet, af en toe vind ik het netwerk maar voor een verbinding tot stand gebracht is valt het weer weg. Bij navraag blijkt het krijgen van een internetverbinding een soort loterij te zijn, helaas hebben we nu alleen nieten. Gisteren kwam er steeds meer bewolking maar vandaag is het echt slecht, het regent flink. We rijden naar Oradea, doen boodschappen, drinken koffie en maken ons laatste Roemeense geld op. Inmiddels is het droog geworden.