beetje spannend wel

Servië: Bij de grens met Servië herhaalt de paspoortprocedure zich maar nu wordt er ook nog een stempel (visum) in gezet. Tegen het spitsuur zijn we in Beograd (Belgrado) en midden in de drukte weet Tomtom ons flink op een dwaalspoor te zetten en rijden we door open terrein (volgens het navigatiesysteem dan). Na een hoop gedoe komen we weer op de goede weg. Ook hier valt op dat er nog veel te verbeteren valt aan wegen en aanduidingen. We kijken ondertussen uit naar borden met campings want we hebben geen enkel campingadres kunnen opscharrelen. Helaas, geen enkele aanduiding van een camping te vinden. Als we de stad uit zijn vraag ik bij een tankstation of ze iets weten. Na veel overleg weet iemand een plaats zo’n 12 km verderop waar we rustig kunnen staan. Als we daar zijn vinden we de plaats niet en het navragen lukt niet, niemand verstaat ons. Weer een eindje terug proberen we het opnieuw bij een benzinestation, men is vriendelijk en behulpzaam, maar campings blijken dun gezaaid. We zullen nog zo’n 30 km (een verkeerde richting uit) moeten rijden. In het volgende dorp gaan we maar eerst eten en volgens het meisje dat ons bedient kunnen we vlakbij blijven parkeren als we maar niet in de weg staan. We zoeken en vinden een plekje langs een kerkpleintje. Donderdagmorgen willen we wat brood kopen maar we hebben geen Servisch geld (het eten gisteren konden we in Euro’s betalen en de tolroute met de creditkaart), helaas moet het brood wel met dinars (omgerekend 30 eurocent) betaald worden. Er is wel een wisselkantoortje maar daar kunnen alleen bankbiljetten gewisseld worden en aangezien we verder geen betalingen zullen doen in Servië gaat dat niet door. Als we zonder brood willen vertrekken komt het meisje van de kassa achter ons aan en stopt ons het brood in de hand, we zijn geroerd door zo’n lief gebaar.